۲۲/۰۵/۲۰بسیاری از دوربین‌های علمی از خنک‌کننده حسگر برای کاهش تأثیر «نویز جریان تاریک» حرارتی وابسته به دما [لینک] و پیکسل‌های داغ استفاده می‌کنند. برخی از دوربین‌ها روش‌های خنک‌کننده متعددی را برای چگونگی حذف گرمای اضافی ارائه می‌دهند، در حالی که برای برخی از دوربین‌ها و کاربردهای تصویربرداری، هیچ خنک‌کننده‌ای مورد نیاز نیست.
خود حسگر دوربین اغلب توسط یک دستگاه Peltier تا دمای زیر صفر درجه خنک می‌شود که گرما را به سیستم دفع گرمای دوربین منتقل می‌کند. خنک‌سازی «هوا» یا «هوای اجباری» رایج‌ترین روش دفع گرما است که در آن یک فن از جریان هوا برای تبادل این گرمای اضافی با هوای محیط استفاده می‌کند. از طرف دیگر، برخی از دوربین‌ها قابلیت استفاده از سیستم گردش مایع را برای دفع گرما به یک مخزن یا حمام خنک‌شده نیز ارائه می‌دهند. این روش می‌تواند در برخی شرایط، در ازای ملاحظات عملی و هزینه، مزایایی داشته باشد.
آیا به خنک کننده مایع نیاز دارم؟
برای دوربین‌های دارای خنک‌کننده، خنک‌کننده با هوا معمولاً راحت‌ترین گزینه است، مشروط بر اینکه جریان هوای کافی در اطراف دوربین وجود داشته باشد و دمای محیط اتاق خیلی بالا نباشد. این روش به هیچ قطعه یا نصب اضافی نیاز ندارد و هیچ خطری برای ریختن یا نشت وجود ندارد. اما دو موقعیت اصلی وجود دارد که خنک‌کننده مایع ممکن است ضروری باشد.
اولاً، برای برخی دوربین‌ها، خنک‌کننده مایع می‌تواند از دمای پایین‌تر حسگر پشتیبانی کند که در نتیجه نویز جریان تاریک کمتری را فراهم می‌کند. اگر زمان نوردهی طولانی ده‌ها ثانیه تا دقیقه با این دوربین‌ها مورد نیاز باشد، کاهش نویز می‌تواند نسبت سیگنال به نویز و بهبود کیفیت تصویر را به میزان قابل توجهی افزایش دهد.
ثانیاً، اگرچه در طول تولید تمام تلاش‌ها برای به حداقل رساندن لرزش فن داخلی دوربین انجام می‌شود، اما گاهی اوقات برای تجهیزات بسیار حساس این می‌تواند مشکل‌ساز باشد. در این حالت، خنک‌کننده مایع امکان نصب دوربین بدون لرزش را فراهم می‌کند و سیستم گردش مایع را می‌توان از تجهیزات حساس جدا کرد.
