22.05.2020Многу научни камери користат сензорско ладење за да го намалат влијанието на термичкиот „шум од темна струја“ [линк] зависен од температурата и жешките пиксели. Некои камери нудат повеќе методи на ладење за отстранување на вишокот топлина, додека за некои камери и апликации за снимање не е потребно ладење.
Самиот сензор на камерата често се лади до температури под нулата со помош на Пелтие уред, кој ја пренесува топлината до системот за отстранување на топлина на камерата. Ладењето со „воздух“ или „принуден воздух“ е најчестиот метод за отстранување на топлина, каде што вентилаторот користи проток на воздух за да ја размени оваа вишок топлина со амбиенталниот воздух. Алтернативно, некои камери нудат и можност за користење на систем за циркулација на течности за отстранување на топлината во резервоар или ладена бања. Ова може да понуди предности во некои ситуации, во замена за практичност и трошоци.
Дали ми е потребно течно ладење?
За ладени камери, воздушното ладење е обично најзгодната опција, обезбедувајќи соодветен проток на воздух околу камерата, а температурата на околината во просторијата не е превисока. Ова не бара дополнителни делови или инсталација, и нема ризик од истурање или протекување. Но, постојат две главни ситуации во кои течното ладење може да биде од суштинско значење.
Прво, за некои камери, течното ладење може да поддржи пониска температура на сензорот, што потоа обезбедува помал шум од темна струја. Доколку кај овие камери е потребно долго време на експозиција од десетици секунди до минути, намалениот шум може да понуди значителни подобрувања во односот сигнал-шум и квалитетот на сликата.
Второ, иако се вложуваат максимални напори за минимизирање на вибрациите од внатрешниот вентилатор на камерата, понекогаш за многу чувствителна опрема ова може да биде проблематично. Во овој случај, ладењето со течност овозможува инсталација на камера без вибрации, при што системот за циркулација на течности може да се одвои од чувствителната опрема.
