У многіх навуковых камерах выкарыстоўваецца астуджэнне датчыкаў, каб паменшыць уплыў цеплавога «шуму цёмнага току»[спасылка] і гарачых пікселяў, якія залежаць ад тэмпературы. Некаторыя камеры прапануюць некалькі метадаў астуджэння для выдалення лішняга цяпла, у той час як для некаторых камер і прыкладанняў апрацоўкі візуалізацыі астуджэнне не патрабуецца.
Сам датчык камеры часта астуджаецца да мінусовых тэмператур з дапамогай элемента Пельцье, які пераводзіць цяпло ў сістэму цеплаадводу камеры. Паветранае або прымусовае паветранае астуджэнне з'яўляецца найбольш распаўсюджаным метадам цеплаадводу, пры якім вентылятар выкарыстоўвае паветраны паток для абмену гэтым лішнім цяплом з навакольным паветрам. Акрамя таго, некаторыя камеры таксама прапануюць магчымасць выкарыстання сістэмы цыркуляцыі вадкасці для адводу цяпла ў рэзервуар або астуджаную ванну. У некаторых сітуацыях гэта можа быць перавагай, але з-за практычнасці і кошту.

Ці патрэбна мне вадкаснае астуджэнне?
Для астуджаных камер паветранае астуджэнне звычайна з'яўляецца найбольш зручным варыянтам, пры ўмове дастатковай цыркуляцыі паветра вакол камеры і не занадта высокай тэмпературы навакольнага асяроддзя. Гэта не патрабуе дадатковых дэталяў або ўстаноўкі, і няма рызыкі разліву або ўцечкі. Але ёсць дзве асноўныя сітуацыі, у якіх вадкаснае астуджэнне можа быць неабходным.
Па-першае, для некаторых камер вадкаснае астуджэнне можа падтрымліваць больш нізкую тэмпературу датчыка, што забяспечвае меншы шум цёмнавага току. Калі для гэтых камер патрабуецца працяглая вытрымка ад дзясяткаў секунд да хвілін, зніжэнне шуму можа забяспечыць значнае паляпшэнне суадносін сігнал/шум і якасці выявы.
Па-другое, хоць падчас вытворчасці прыкладаюцца ўсе намаганні для мінімізацыі вібрацыі ад унутранага вентылятара камеры, часам для вельмі адчувальнага абсталявання гэта можа быць праблематычна. У гэтым выпадку вадкаснае астуджэнне дазваляе ўсталяваць камеру без вібрацый, прычым сістэму цыркуляцыі вадкасці можна аддзяліць ад адчувальнага абсталявання.