Szybkość klatek na sekundę to prędkość, z jaką kamera może rejestrować klatki. Wysoka szybkość kamery jest niezbędna do rejestrowania zmian w dynamicznych obiektach oraz do zapewnienia wysokiej przepustowości danych. Jednak ta wysoka przepustowość wiąże się z potencjalną wadą w postaci generowania przez kamerę dużej ilości danych. Może to determinować rodzaj interfejsu używanego między kamerą a komputerem oraz ilość wymaganego miejsca do przechowywania i przetwarzania danych. W niektórych przypadkach szybkość klatek może być ograniczona przez szybkość transmisji danych używanego interfejsu.
W większości kamer CMOS liczba klatek na sekundę jest określana na podstawie liczby wierszy pikseli aktywnych w akwizycji, którą można zmniejszyć, stosując obszar zainteresowania (ROI). Zazwyczaj wysokość użytego obszaru zainteresowania i maksymalna liczba klatek na sekundę są odwrotnie proporcjonalne – zmniejszenie o połowę liczby wierszy pikseli podwaja liczbę klatek na sekundę kamery – choć nie zawsze tak jest.
Niektóre kamery oferują wiele „trybów odczytu”, które zazwyczaj pozwalają na kompromis w postaci zmniejszenia zakresu dynamiki w zamian za wyższą liczbę klatek na sekundę. Na przykład, kamery naukowe często oferują 16-bitowy tryb „wysokiego zakresu dynamiki”, z szerokim zakresem dynamiki, oferującym zarówno niski poziom szumów odczytu, jak i dużą pojemność pełnej komory. Dostępny może być również 12-bitowy tryb „standardowy” lub „szybki”, który oferuje nawet dwukrotnie większą liczbę klatek na sekundę w zamian za zmniejszony zakres dynamiki, poprzez zmniejszenie pojemności pełnej komory w przypadku obrazowania przy słabym oświetleniu lub zwiększenie szumów odczytu w zastosowaniach o dużym natężeniu światła, gdzie nie jest to problemem.